Προβολή της ρωσικής ταινίας «Ο κουρέας της Σιβηρίας» 18 Φεβρουαρίου 2010

Στις  18  Φεβρουαρίου  2010 έγινε προβολής της ρωσικής ταινίας «Ο κουρέας της Σιβιρίας»  του Νικίτα Μιχαλκόφ, ένα από τους πιο διάσημους ρώσους σκηνοθέτες (από τις πιο γνωστές ταινίες του αναφέρω τη «Σκλάβα του έρωτα», «Πέντε βράδια», «Μηχανικά πιάνα», «Ούργκα», «Μαύρα μάτια» και «Ψεύτης ήλιος»).

Τον έρωτα μιας Αμερικανίδας για ένα ρώσο αξιωματικό, με φόντο την τσαρική Ρωσία, αφηγείται στην ακριβή υπερπαραγωγή του «Ο κουρέας της Σιβηρίας» ο Νικίτα Μιχαλκόφ.

Η ιστορία της ταινίας του Μιχάλκοφ αρχίζει το 1905, μ' ένα γράμμα που γράφει η Αμερικανίδα Τζέιν Κάλαχαν (ικανοποιητική στο ρόλο η Τζούλια Ορμοντ) στο γιο της, στην αμερικανική Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ. Στη συνέχεια γίνεται μια μεγάλη αναδρομή στο παρελθόν, ακριβώς είκοσι χρόνια πιο πριν, στη Ρωσία του 1885, όταν η Τζέιν, μια, όπως θα μάθουμε αργότερα, νεαρή πόρνη από το Σικάγο φτάνει εκεί για να υποδυθεί την κόρη του Ντάγκλας ΜακΚράκεν (Ρίτσαρντ Χάρις), ενός αμερικανού εφευρέτη, για να τον βοηθήσει να πάρει την αναγκαία οικονομική βοήθεια από τον Μέγα Δούκα για να λειτουργήσει την κάπως αλλόκοτη εφεύρεσή του: μια τεράστια μηχανή, τον «Κουρέα της Σιβηρίας», που κόβει τα δάση. Η συνάντηση όμως της Τζέιν με τον αρρενωπό δόκιμο αξιωματικό (Ολεγκ Μένσικοφ) της στρατιωτικής σχολής της Μόσχας θ' αλλάξει την τύχη της...

Η ταινία γυρίστηκε σε μια περίοδο που ο Μιχάλκοφ φιλοδοξούσε να κερδίσει την προεδρία της Ρωσίας (μαζί και την υποστήριξη των Αμερικανών), μ' ένα σενάριο που θυμίζει μιαν απολιτική παραλλαγή του «Δρ Ζιβάγκο». Παραλλαγή που μας δίνει μιαν άλλη, «ευτυχισμένη» εικόνα της τσαρικής Ρωσίας, εκείνης του Αλέξανδρου του 3ου - ο ίδιος μάλιστα ο Μιχάλκοφ σε συνέντευξή του στις Κάνες, όπου είχε πρωτοπροβληθεί η ταινία, τόνιζε την ευημερία και την ασφάλεια που κυριαρχούσε στη Ρωσία του τότε τσάρου.

Ο Μιχάλκοφ αναμειγνύει το κλασικό σοβιετικό επικό σινεμά με συνηθισμένες, αμερικανικού τύπου φόρμουλες, αναμφισβήτητα όμως η ταινία είναι γυρισμένη από ένα δεξιοτέχνη σκηνοθέτη, με σκηνές που δείχνουν το υπολογίσιμο ταλέντο του, όπως οι σκηνές στη Στρατιωτική Ακαδημία, εκείνες ενός εντυπωσιακού χορού στο παλάτι του Δούκα ή εκείνες της επίσκεψης του τσάρου, με τον ίδιο τον Μιχάλκοφ να τον ερμηνεύει δυναμικά.